Wygrywamy z bankiem PKO BP SA

Koniec roku 2020 przyniósł także niezwykle ważne rozstrzygnięcie w sprawie kredytów denominowanych w CHF. Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie o sygn. I C 41/20 orzekł, że zawarta przez naszych klientów z bankiem PKO BP umowa kredytu hipotecznego denominowanego w CHF o nazwie Własny Kąt Hipoteczny jest bezwzględnie nieważna. Wreszcie pojawiło się uzasadnienie tego orzeczenia, które dla naszych czytelników przytaczamy poniżej.

Sąd podzielił naszą argumentację, iż na gruncie obowiązującego prawa oraz zgodnie z wykładnią dokonaną przez TSUE, umowa wiążąca strony niniejszego postępowania po usunięciu postanowień dotyczących denominacji nie mogłaby zostać utrzymana w mocy z przyczyn płynących z ogólnych zasad prawa cywilnego. Jak wskazano bowiem w treści uzasadnienia klauzula denominacyjna w rozumieniu analizowanej tu umowy stanowi element określający główne świadczenie stron umowy kredytu. Usunięcie postanowienia określającego główne świadczenia stron – podobnie jak postanowienia określającego niektóre z essentialia negotii – musi oznaczać brak konsensu co do zawarcia umowy w ogóle. To zaś oznacza, że na skutek kontroli abuzywności umowę należy uznać za nieważną.

Powodowie zatem nie mieli możliwości ustalenia dokładnej kwoty kredytu, a następnie wysokości rat kredytowych. Nie mieli także możliwości poznania dokładnego mechanizmu ustalania kursów kupna/sprzedaży waluty. Postanowienia umowy w tym zakresie należało uznać za sprzeczne z dobrymi obyczajami. W tym zakresie umowa łącząca powodów z Bankiem była nieklarowna, niejasna i nie weryfikowalna, a przez to stawiała konsumenta –<br /> powodów – na słabszej pozycji. Takie postanowienia umowne również w sposób niekorzystny kształtowały pozycję ekonomiczną powodów. Bowiem przyjęto uregulowania pozwalające Bankowi na całkowicie dowolne i jednostronne ustalanie kursów walut, od których zależała wysokość świadczenia na rzecz powodów, a także wysokość poszczególnych, spłacanych przez nich rat. Takie ukształtowanie klauzuli waloryzacyjnej, zgodnie z którym bank może w sposób dowolny i niepoddający się weryfikacji ustalać kursy waluty, stanowiące narzędzie indeksacji/denominacji, a tym samym wpływać na wysokość własnych korzyści i generować dodatkowe i nieprzewidziane umową koszty dla kredytobiorcy, rażąco narusza zasadę równowagi kontraktowej na niekorzyść konsumenta i dobre obyczaje